به گزارش سپید، نوازش، در آغوش کشیدن و تماس بدنی تنگاتنگ با نوزادان زودرس می‌تواند دهه‌ها بعد نیز در زندگی و رشد آنان تاثیر مثبت و تعیین‌کننده بگذارد. این نتیجه‌گیری از تحقیقی طولانی‌مدت در رابطه با باصطلاح «روش کانگورویی» حاصل شده است. این تحقیق با حمایت پژوهشگران کانادایی در بوگوتا، پایتخت کلمبیا و با حمایت دولت کانادا انجام گرفته است.
روش کانگورویی همانگونه که از نامش پیداست، به روشی گفته می‌شود که در آن مادر یا حتی پدر مانند کانگورو نوزادشان را در تماسی مستقیم با پوست خود بر سینه حمل می‌کنند. در این روش مراقبت، نوزادان نارس و کم‌وزن همواره بر سینه برهنه مادران حمل شده، گرم می‌شوند و از شیر مادر تغذیه می‌کنند.
روند پژوهش
اما روش آزمایش‌شده در کلمبیا بسیار فراتر از این رفته و تمام اعضای خانواده را وارد برنامه خود کرده و به آنها در رابطه با چگونگی رفتار با نوزادشان آموزش داده است.
گروهی از نوزادان نارس تحت کنترل، نوزادانی بوده‌اند که در هفته‌های آغازین پس از تولد به شکل معمول در انکوباتور نوزادان قرار داشته‌اند و گروهی دیگر نوزادانی که با «روش کانگورویی» نگهداری می‌شده‌اند. پژوهشگران این نوزادان را ۱۸ تا ۲۰ سال پس از تولد، سه روز پیاپی به شکلی همه‌جانبه معاینه کرده و پرسش‌هایی را با آنها در میان گذاشته‌اند.
این پژوهش در مجموع ۲۶۴ نوزاد نارس متولد سال‌های میان ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۶ را در بر می‌گرفته که وزنی کمتر از ۱۸۰۰ گرم داشته‌اند.
برتری محسوس گروه کانگورو
مولفان پیرامون ناتالی چارپاک از «بنیاد کانگورو» در بوگوتای کلمبیا می‌نویسند: نوزادان نارس پرورش‌یافته با «روش کانگورویی» در زمینه‌هایی مختلف به وضوح برتری داشته‌اند. برای مثال آنها در مقایسه با آنانی که در نخستین هفته‌های پس از تولدشان در انکوباتور نوزادان نگهداری شده بوده‌اند، در مجموع پرخاشگری، تکانش‌گری و بیش‌فعالی کمتری داشته‌اند. البته با توجه به اندک بودن شمار این نوزادان در مقایسه با شمار نوزادان نارس جهان، بایستی در نتیجه‌گیری محتاط بود.
از دیگر نتایج این پژوهش که در مجله تخصصی Pediatrics منتشر شده، این است که میزان مرگ و میر نوزادان پرورش‌یافته با «روش کانگورویی» به گونه‌ای محسوس پایین‌تر از میزان مرگ در میان نوزادان نگهداری‌شده در انکوباتور نوزادان بوده است.
همچنین بخش‌هایی از مغز این دسته از نوزادان که برای روند یادگیری مهم است، رشد بیشتری را نشان می‌دهد. ضریب هوشی بخصوص نوزادان ضعیف‌تر هم، پس از ۲۰ سال اندکی بیش از دیگران بوده است.
همچنین روند تحصیلی کودکان رشد یافته با «روش کانگورویی» بهتر بوده و آنان کمتر در کلاس‌های درس غیبت داشته‌اند. این عده در عرصه شغلی نیز موفق‌تر بوده و در مجموع درآمد بالاتری داشته‌اند.
پژوهشگران پیامدهای مثبت را از جمله بدینگونه توضیح می‌دهند که والدین «گروه کانگورو» با توجه به آموزش‌هایی که دیده بوده‌اند، تصور دقیق‌تری از خواسته‌های کودکان خود داشته‌اند و این دانش را مدام به کار بسته‌اند.
تاثیر مثبت بر خانواده
استفاده از «روش کانگورویی» بر کل خانواده نیز تاثیری مثبت داشته است. همبستگی بیشتر و فضای صمیمانه‌تر این تاثیر مثبت را نشان می‌دهد. علاوه بر این، پیوند زوج‌ها قوی‌تر بوده و حتی پدر هم نوزاد نارس‌اش را به شیوه گفته‌شده حمل می‌کرده است.
ناتالی چارپاک تاکید می‌کند که به این «روش موثر و علمی» که در تمام شرایط قابل اجراست، عمیقا باور دارد.
منبع: سپید